Kitap hakkında: 2012 / Tarihçi E.N.'den Kazan'dan hediye olarak alındı. Kutuzov'un yukarıdaki başlığı taşıyan kitabı. Yaklaşık 30 yıldır bu tür kitapları okumadım; belki de sonuncusu Chivilikhin'in "Hafıza" kitabıydı. Aslında başlamak istemiyordum ama diğer konulara ara verdiğim için kendimi kaptırdım. Aslında E.N.’nin kitabına bir eleştiri yazmaya karar verdim. Kutuzov'un nedeni, görünürde hiçbir neden yokken, aniden günümüzün sorunlarına zarar verecek şekilde antik tarihle ilgilenmeye başlaması değil. Ancak Kutuzov'un gündeme getirdiği ve bugün bizi ilgilendiren sorunun çok önemli olduğunu düşünüyorum. Bu, 6. yüzyılda Justinianus Vebası sırasında Slav atalarımızın neden soylarının tükenmediği sorusudur? Sonuçta, her tarafı şiddetli bir veba deniziyle çevrili çok küçük bir alanda yoğunlaşmışlardı ve bu deniz, vebaya yakalanan insanların Avrupa'nın her yerinden kaçıp onlara kaçtığı 50 yıl boyunca kasıp kavurdu. Ve sonuçta, atalarımız henüz sıhhi kordonlar kuracak bir devletin temellerine sahip değildi (o zamanlar kabilelere prensler bile değil, halk tarafından seçilen liderler başkanlık ediyordu). Ve atalarımız sanki vebadan hiç ölmemiş gibi bereketli ve çoğalmışlardı! Ve kısa bir sürede, tarih standartlarına göre vebanın harap ettiği geniş alanlara yerleştiler! Evet, vebanın dünyaya daha sonraki gelişlerinde elbette Rusya da bundan acı çekti ama biz hiçbir zaman Avrupa'daki gibi bir felaket yaşamadık. Neden?